ارتباط سرگیجه با رینوپلاستی

چکیده مقدمه: یکی از شکایت های بیمارانی که جراحی الکتیو ناحیه سر و گردن می شوند، احساس نداشتن تعادل و سرگیجه است. در آموزه های بالینی دیده می شود که این شکایت در برخی جراحی ها فراوانی بیشتری دارد. یکی از آنها رینوپلاستی است که باتوجه به تمایل بالای افراد جامعه به آن، توجه به شکایت داوطلبان و پیشگیری یا درمان آن مهم است. هدف: بررسی ارتباط بروز انواع سرگیجه با رینوپلاستی در بیماران مراجعه کننده به بیمارستان امیرالمومنین (ع) رشت مواد و روش ها: در این مطالعه مورد- شاهدی بیماران از نظر سرگیجه در گروه مورد(رینوپلاستی63نمونه)و شاهد(اندوسکوپی سینوس50نمونه) پیش از جراحی بررسی شدند. هر دو گروه از نظر متغییرهای مداخله کننده احتمالی در بروز سرگیجه همسان شدند. بیماران1هفته، 1 و3 ماه پس از جراحی از نظر بروز سرگیجه ارزیابی شدند. همچنین، در بیمارانی که رینوپلاستی شده بودند، روش استئوتومی طرفی به عنوان عامل موثر احتمالی در نظر گرفته شد. داده ها با استفاده از t test و 2χ و نرم افزار spss نسخه 19 تجزیه و تحلیل و p کمتر از 05/0 معنی دار تلقی شد. نتایج: از افراد بررسی شده 50 نفر در گروه مورد و 45 نفر در گروه شاهد تا 3 ماه پی گیری شدند. 80% بیماران گروه مورد و 4/44% بیماران گروه شاهد مونث بودند. فراوانی بروز سرگیجه در بیماران گروه مورد در زمان های نام برده به ترتیب 17، 3و 2 مورد بود که تنها یک مورد به علت سرگیجه وضعیتی حمله ای خوش خیم و بقیه به علت کاهش فشار خون وضعیتی بوده ست. در گروه شاهد فراوانی بروز سرگیجه به ترتیب 11،1و1 مورد و همه ناشی از کاهش فشار خون وضعیتی بود. 6/58% بیمارانی که روش استئوتومی طرفی بیرونی در آنها بکار رفته بود از سرگیجه شاکی بودند درحالی که تنها 5/11% بیمارانی که در آنها روش استئوتومی طرفی درونی بکار رفته بود از سرگیجه شکایت داشتند. این اختلاف از لحاظ آماری معنی دار بود (0001/0p<) نتیجه گیری: بیشترین موارد سرگیجه در هر دو گروه، سرگیجه کاذب و ناشی از کاهش فشار خون وضعیتی بوده و به نظر نمی رسد که سرگیجه حقیقی ارتباطی با نوع جراحی های مورد بررسی (رینوپلاستی و آندوسکوپی بینی) داشته باشد. با این وجود بررسی دقیق تر و با حجم نمونه بیشتر در این مورد پیشنهاد می شود.